Norbertowi I - po latach
zabieram w długą podróż
skrawki nieba
okruchy wspomnień
moje nienasycenie
czy naprawdę
nie możesz zapomnieć
o moich ramionach
ustach i szczerości
tyle lat
tyle nowych doświadczeń
już jesteśmy inni
obcy sobie
tyle nas ile napiszemy
sobie o sobie
było minęło nie ma
a jednak
w sercu twoim na dnie
ja
moje ciało
moje chęci
czy na serio
dlatego odszedłeś
a może
ja odeszłam
nieistotne
to już popiół
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz