wolny jak wiatr
idziesz przez życie
zostawiasz z tyłu
niczym wędrowiec
z obrazu Boscha
cały ten światek
słabych ludzików
włóczykij także
nieważni ludzie
tak ci na serio
po co pomagać
już sama nie wiem
do czegoś ci to
potrzebne pewno
ale do czego
usłużność w cenie
poczuć się lepszym
mieć władzę nad kimś
jaka przyczyna
czy już wiadomym
a umysł skryty
niczym gips leży
dostępu nie dasz
jedynie żądza
ale i ona
zakryta mgłą
dziwy nad dziwy
czy dasz oglądać
trudno przewidzieć...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz